ستاره ای در شب

از این بابت خوشحالم

ببین! چند سالی‌ ست     دل او شکسته     چه سرد و غریب‌است     چه بیما‌‌‌‌ر و ‌‌‌‌‌خسته
کسی نیست دیگر     که پیشش بماند     و ‌بر خاک پاکش     نمازی بخواند
کسی نیست؛ اورا     کند زنده و شاد     حسینیه ‌‌‌‌اش ‌را     کند غرق فریاد
نه شعر و شعاری     نه حرف و سوالی     جما‌ران تنها     جماران خالی …

به نقل از مجله‌ی ملیکا، شماره‌ی ۱۴

یک روزکه از خواب بیدار شدم دست و صورتم را که شستم همه خانه را که گشتم فهمیدم کسی در خانه نیست و من تنها هستم. با خودم فکر کردم که وقتی آنها نیستند من چه کار بکنم؟ گفتم: فهمیدم! اول کتاب می‌خوانم بعد تلویزیون نگاه می کنم و بعدش تا ساعت ۴ بازی میکنم. خلاصه با این برنامه روز تنهاام را سپری کردم.